Şarkıcı Sidhu Moosewala'nın kederli ebeveynlerinin yeni doğmuş bebeklerini kucaklarken çekilmiş fotoğrafları, 58 yaşındaki bir kadının doğum yapmasının yasallığı ve ahlakı hakkında soru işaretleri yaratıyor. Hindistan'da kadınlar için doğurganlık tedavisinin yaş sınırı 50'dir; bu da yaklaşık menopoz yaşıdır.
Hamilelik (Freepik)
Peki, yardımcı üreme teknolojileri yoluyla ya da başka bir yolla çocuk doğurmak isteyen kadınlar için neden bir yaş sınırı olmak zorunda? Özellikle doğanın daha önce yapamadığı/yapamayacağı şeyleri yapabilecek teknoloji varken, neden yaşlı kadınların çocuk doğurmasına izin verilmemeli? Çocuk doğurma arzusu temel bir insani dürtüdür ve üreme hakkı devredilemez bir insan hakkıdır. Üstelik erkekler 70'li ve 80'li yaşlarında bile çocuk sahibi olabiliyor ve oluyor. Peki eğer isterlerse kadınlara neden izin verilmiyor?
Yalnızca HT uygulamasında Hindistan'daki genel seçimlerin hikayesine özel erişim elde edin. Şimdi İndirin!
Teorik olarak yaşlı kadınların doğum yapmasına izin verilmeyerek doğmamış çocuğun refahı korunmalıdır. Yaşlı annelerden gelen yaşlı, sağlıksız yumurtalar hem fetüsün yaşamını tehlikeye atıyor hem de bebeklerde fiziksel deformasyonlar ve/veya psikolojik bozukluklar oluşmasına neden oluyor. Hükümetin bu tür sağlık hizmetleri için ödeme yaptığı ülkelerde bu sadece etik bir kaygı değil, aynı zamanda mali bir kaygıdır.
Ancak kadınlara yaş sınırı koymak doğurganlık tedavileri için bir karaborsa yaratıyor, kaliteli sağlık hizmetlerine erişimi sınırlıyor ve hem çocuğu hem de anneyi daha büyük risk altına sokuyor. Her durumda, ileri teknoloji çağında, doğurganlık tedavilerinde sıklıkla genç kadınların donör yumurtaları kullanılır. Veriler, bunun yalnızca yaşlı kadınların yumurtalarıyla ilişkili tehlikeleri ve doğum kusurlarını azaltmakla kalmayıp, aynı zamanda yaşlı annenin sağlık risklerini de azalttığını gösteriyor.
Yine de bazıları şunu söylüyor: Bir kadın 50 yaşında güvenli bir şekilde doğum yapabiliyor olsa bile bunu yapmak bencillik ve sorumsuzluk değil mi? Ne kadar yaşaması gerekiyor? Çocuğunuz büyüdüğünde ya da öldüğünde ona kim bakacak?
Deneyimler, yaşam süresinin garantisinin olmadığını gösteriyor; ister genç ister yaşlı olsun, herkes her an ölebilir. Genç bir anne arkasında küçük çocuklar bırakarak öldüğünde, onunla ilgilenen daha büyük bir topluluk olur. Yaşlı annelerin bu ayrıcalığı neden reddedilmeli? Belki de buradaki ahlak, yaşlı kadınları anne olmak istedikleri için utandırmak değil, onlara toplumda daha fazla destek, anlayış ve şefkat sağlamaktır. Sonuçta onu ellili yaşlarında doğum yapmaya zorlayan bazı olumsuz koşullardır. Bu kadının sırf yaşı ilerlediği için çocuk sahibi olma hakkının reddedilmesi, yalnızca yaşam tercihleri konusunda seçme özgürlüğünün elinden alınması değil, aynı zamanda çifte mağduriyet anlamına da geliyor.
Ancak bu, genç anneleri yaşlı annelerle karşı karşıya getirmekle ilgili değil. Kendi gençliğine kıyasla daha yaşlı bir anne hakkındadır. Bu anne, kendisine en iyisini sunmadıkça çocuk doğurmak istemediği için çocuk sahibi olmayı ertelemiş olabilir. O, çocuk doğurmayarak, doğmamış çocuğun çıkarlarını kendi çıkarlarının üstünde tutan bir annedir. Ancak bir gün hayalini kurduğu çocuklara maddi güvence sağlamak için yıllarca çok çalıştı. Kendisine de aktarılacak zenginlik ve mülk miras kaldı. Kısacası çocuklarına kendi gençliğinin yapabileceğinden daha iyi bir gelecek sağlamak için çok şey yaptı.
O halde, yaşlı kadınların doğum yapmaları engellendiğinde asıl adaletsizliğin, kanunların haklarını korumaya çalıştığı doğmamış çocuklara yapılıyor olması ironiktir. Çocukları yaşlı bir annenin sevgisinden mahrum bırakmak, onları daha özverili ve belki de daha sorumlu bir anneden mahrum bırakmaktır. Çünkü o daha iyi eğitim olmasa da daha fazla hayat tecrübesine sahip bir anne. Yaşadı, sevdi, fedakarlık yaptı ve acı çekti. Yaşlanan, ölmekte olan ebeveynlerine ve kayınpederine baktı. Başkalarının yararı için kendi hayatını ve kariyerini askıya aldı. Ve daha güçlü, daha akıllı ve daha şefkatli olarak ortaya çıktı.
Belki bazı erkekler, bunu yanlış ahlaki ve hukuki terimlerle çerçeveleseler bile, genç anneleri tercih etmek istiyorlar. Böylece yaşlı bir kadını “arkadaş” olmaya uygun olduğunu ancak eş veya anne olmadığını söyleyerek güvenle reddedebilirler. Böylece tüm kadınlara öncelikli olarak çocuk doğurma aracı olarak davranabilirler: “Çıplak ayak ve hamile.” Yaşlı kadınlar çocuk sahibi olmak ve bu cinsiyet dengesizliğini düzeltmek için genç erkeklerle birlikte çalışabilir/olmalıdır.
Moosewala'nın babasının Sidhu'nun 58 yaşındaki annesinden bir çocuk sahibi olması ve (muhtemelen) donör yumurtasını genç bir kadından değil, daha genç bir kadından seçmesi takdire şayan. Tek çocuğunu kaybeden ve yeni bir çocuk sahibi olmak isteyen ebeveynlere hangimiz şefkat duymayız? Özellikle Hindistan'ın diğer ülkelerden farklı olarak doğurganlık tedavileri veya çocuk bakımı için mali destek sağlamadığı durumlarda, yasanın bu tür ebeveynleri cezalandırmaması gerekiyor.
Bu makale Mumbai'deki Yazar Nandita Patel tarafından yazılmıştır.
Hamilelik (Freepik)
Peki, yardımcı üreme teknolojileri yoluyla ya da başka bir yolla çocuk doğurmak isteyen kadınlar için neden bir yaş sınırı olmak zorunda? Özellikle doğanın daha önce yapamadığı/yapamayacağı şeyleri yapabilecek teknoloji varken, neden yaşlı kadınların çocuk doğurmasına izin verilmemeli? Çocuk doğurma arzusu temel bir insani dürtüdür ve üreme hakkı devredilemez bir insan hakkıdır. Üstelik erkekler 70'li ve 80'li yaşlarında bile çocuk sahibi olabiliyor ve oluyor. Peki eğer isterlerse kadınlara neden izin verilmiyor?
Yalnızca HT uygulamasında Hindistan'daki genel seçimlerin hikayesine özel erişim elde edin. Şimdi İndirin!
Teorik olarak yaşlı kadınların doğum yapmasına izin verilmeyerek doğmamış çocuğun refahı korunmalıdır. Yaşlı annelerden gelen yaşlı, sağlıksız yumurtalar hem fetüsün yaşamını tehlikeye atıyor hem de bebeklerde fiziksel deformasyonlar ve/veya psikolojik bozukluklar oluşmasına neden oluyor. Hükümetin bu tür sağlık hizmetleri için ödeme yaptığı ülkelerde bu sadece etik bir kaygı değil, aynı zamanda mali bir kaygıdır.
Ancak kadınlara yaş sınırı koymak doğurganlık tedavileri için bir karaborsa yaratıyor, kaliteli sağlık hizmetlerine erişimi sınırlıyor ve hem çocuğu hem de anneyi daha büyük risk altına sokuyor. Her durumda, ileri teknoloji çağında, doğurganlık tedavilerinde sıklıkla genç kadınların donör yumurtaları kullanılır. Veriler, bunun yalnızca yaşlı kadınların yumurtalarıyla ilişkili tehlikeleri ve doğum kusurlarını azaltmakla kalmayıp, aynı zamanda yaşlı annenin sağlık risklerini de azalttığını gösteriyor.
Yine de bazıları şunu söylüyor: Bir kadın 50 yaşında güvenli bir şekilde doğum yapabiliyor olsa bile bunu yapmak bencillik ve sorumsuzluk değil mi? Ne kadar yaşaması gerekiyor? Çocuğunuz büyüdüğünde ya da öldüğünde ona kim bakacak?
Deneyimler, yaşam süresinin garantisinin olmadığını gösteriyor; ister genç ister yaşlı olsun, herkes her an ölebilir. Genç bir anne arkasında küçük çocuklar bırakarak öldüğünde, onunla ilgilenen daha büyük bir topluluk olur. Yaşlı annelerin bu ayrıcalığı neden reddedilmeli? Belki de buradaki ahlak, yaşlı kadınları anne olmak istedikleri için utandırmak değil, onlara toplumda daha fazla destek, anlayış ve şefkat sağlamaktır. Sonuçta onu ellili yaşlarında doğum yapmaya zorlayan bazı olumsuz koşullardır. Bu kadının sırf yaşı ilerlediği için çocuk sahibi olma hakkının reddedilmesi, yalnızca yaşam tercihleri konusunda seçme özgürlüğünün elinden alınması değil, aynı zamanda çifte mağduriyet anlamına da geliyor.
Ancak bu, genç anneleri yaşlı annelerle karşı karşıya getirmekle ilgili değil. Kendi gençliğine kıyasla daha yaşlı bir anne hakkındadır. Bu anne, kendisine en iyisini sunmadıkça çocuk doğurmak istemediği için çocuk sahibi olmayı ertelemiş olabilir. O, çocuk doğurmayarak, doğmamış çocuğun çıkarlarını kendi çıkarlarının üstünde tutan bir annedir. Ancak bir gün hayalini kurduğu çocuklara maddi güvence sağlamak için yıllarca çok çalıştı. Kendisine de aktarılacak zenginlik ve mülk miras kaldı. Kısacası çocuklarına kendi gençliğinin yapabileceğinden daha iyi bir gelecek sağlamak için çok şey yaptı.
O halde, yaşlı kadınların doğum yapmaları engellendiğinde asıl adaletsizliğin, kanunların haklarını korumaya çalıştığı doğmamış çocuklara yapılıyor olması ironiktir. Çocukları yaşlı bir annenin sevgisinden mahrum bırakmak, onları daha özverili ve belki de daha sorumlu bir anneden mahrum bırakmaktır. Çünkü o daha iyi eğitim olmasa da daha fazla hayat tecrübesine sahip bir anne. Yaşadı, sevdi, fedakarlık yaptı ve acı çekti. Yaşlanan, ölmekte olan ebeveynlerine ve kayınpederine baktı. Başkalarının yararı için kendi hayatını ve kariyerini askıya aldı. Ve daha güçlü, daha akıllı ve daha şefkatli olarak ortaya çıktı.
Belki bazı erkekler, bunu yanlış ahlaki ve hukuki terimlerle çerçeveleseler bile, genç anneleri tercih etmek istiyorlar. Böylece yaşlı bir kadını “arkadaş” olmaya uygun olduğunu ancak eş veya anne olmadığını söyleyerek güvenle reddedebilirler. Böylece tüm kadınlara öncelikli olarak çocuk doğurma aracı olarak davranabilirler: “Çıplak ayak ve hamile.” Yaşlı kadınlar çocuk sahibi olmak ve bu cinsiyet dengesizliğini düzeltmek için genç erkeklerle birlikte çalışabilir/olmalıdır.
Moosewala'nın babasının Sidhu'nun 58 yaşındaki annesinden bir çocuk sahibi olması ve (muhtemelen) donör yumurtasını genç bir kadından değil, daha genç bir kadından seçmesi takdire şayan. Tek çocuğunu kaybeden ve yeni bir çocuk sahibi olmak isteyen ebeveynlere hangimiz şefkat duymayız? Özellikle Hindistan'ın diğer ülkelerden farklı olarak doğurganlık tedavileri veya çocuk bakımı için mali destek sağlamadığı durumlarda, yasanın bu tür ebeveynleri cezalandırmaması gerekiyor.
Bu makale Mumbai'deki Yazar Nandita Patel tarafından yazılmıştır.