Hindistan’da her yıl 3,4 milyon tondan (MT) fazla plastik atık üretiliyor. Geri dönüşümün bu sorunun çözümü olduğunu biliyoruz, ancak gerçek çok daha karmaşık. Yalnızca yüksek kaliteli plastik gerçekten yeni plastik ürünlere geri dönüştürülürken, orta sınıf plastik çoğunlukla yakıt için çimento fırınlarında son buluyor. Düşük kaliteli plastik söz konusu olduğunda, ne kadar az söylenirse o kadar iyidir – taşan çöplüklerimizde son bulur ve yavaşça yer altına veya denize sızar. Şimdi asıl soru şu: Geri dönüşümün kendisini nasıl düzelteceğiz?
Plastik tüketimi 2016’dan bu yana yüzde 40 arttı, ancak aynı zamanda plastik atık emisyonları da iki katına çıktı. Geri dönüştürülmüş plastiğin %65’inden fazlası mekanik geri dönüşüm yoluyla yalnızca yüksek kaliteli plastiktir. Diğer geri dönüşüm yöntemleri, altyapı, finansman ve az sayıda alıcı nedeniyle Hindistan’da henüz emekleme aşamasındadır. Geri dönüşümle ilgili tartışma, verimli geri dönüşümün darboğazlarıymış gibi sıklıkla teknoloji ve işleme altyapısına odaklanır. Bununla birlikte, mevcut altyapının çoğu ciddi şekilde yetersiz kullanılıyor ve yetersiz. Asıl zorluk, kaynaktan işlemeye kesintisiz ve şeffaf bir bağlantı oluşturmaktır. Kaynağında ayırmayı başaramazsanız ve atık çöplükte biterse, geri dönüştürülebilir plastiklerin geri kazanım verimliliklerini de kaybedebilirsiniz. Düşük değerli plastikler asla çöplüklerden alınmaz.
Plastik tüketimi 2016’dan bu yana yüzde 40 arttı, ancak aynı zamanda plastik atık emisyonları da iki katına çıktı. (Sahne)
Kaynak ayrımını zorunlu kılma (güçlü düzenleyici uygulama yoluyla), kaynak ve işleyiciler arasında verimli bağlantılar kurma, toplama ücretlerini uygulamaya koyma (ki bu oldukça tartışmalı ve politik bir konudur) ve geri dönüşüm ekosisteminin kapasitesini optimize etmek ve artırmak için stratejiler geliştirmek için acil bir ihtiyaç vardır. toplanan ve geri dönüştürülen plastik atık miktarı ve türü.
Yeni, katı Plastik Atık Yönetimi Kuralları 2022 (PWM), bu yönde kolda büyük bir dürtüdür. Marka sahipleri için mevcut %100 toplama ve geri dönüşüm gerekliliklerine ek olarak, artık ambalajlarda geri dönüştürülebilir plastik yüzdesi, ambalaj plastiğinin kalınlığının artırılması ve toplama verimliliğini artırmayı amaçlayan etiketleme yönergeleri için hedefler var. Ancak bu yeni politikaların başarısı, tüm ekosistemin geliştirilmesini gerektirmektedir.
Geri dönüşüm merkezleri belirli alanlarda yoğunlaşma eğilimindedir, bu nedenle yeterince kullanılmazlar ve tedarik zincirleri düzene girmez. İkincisi, plastik geri dönüşümüyle ilgili maliyetler yüksek ve atık üreticileri maliyetlerin bir kısmını karşılayana kadar sürdürülemez. Plastiğin geri dönüştürülmesiyle ilgili en büyük endişe, atıkları toplama ve ayırmanın yüksek maliyeti olmaya devam ediyor. Hanelerden, toplama noktalarından geri dönüştürülmüş malzemenin işlenmesine ve nihai dağıtımına kadar olan atık değer zinciri, dahil olan herkesin sorumluluk almasını gerektirir.
Godrej Group olarak biz, hane düzeyinde kaynak ayrımının en yoğun çabaya ihtiyaç duyduğumuz yer olduğunu gördük. Evsel atık ayırma davranışlarını değiştirmek, insanların ikinci doğası haline gelmeden önce üç yıla kadar sürekli ve artan iletişim gerektirebilir. Bir noktada, belediyeler de dijital izleme sistemleriyle izlenen (birkaç projemizde de uygulamış olduğumuz) ayrımcılık yapılmamasını cezalandırmayı düşünmek zorunda kalacak. Davranış değişikliğini teşvik edecek faaliyetlere ek olarak, insanların atık yönetimini elektrik, su veya gaz gibi diğer belediye hizmetleri gibi ele almalarını sağlamamız gerekiyor.
Atık değer zincirindeki her birimizin, Hindistan’da bir kavram olarak geri dönüşümün potansiyelini gerçekleştirmesini sağlamada önemli bir rolü var. Geri dönüşüm endüstrisinde yeniden düşünmenin birçok avantajı vardır. Topluluklarımız daha az atık depolama alanından faydalanacak, savunuculuk grupları sürdürülebilir atık yönetimi oluşturabilir, hükümet iş ve gelir yaratabilir ve insanlar atıkla ilgili işler açarak geçim kaynakları elde edebilir. Atıktan servet elde etmek boş bir hayal olmak zorunda değil, yatırım ve fırsat için gerçek bir durum.
Bu makale, Godrej Industries Limited & Associate Companies’in AVP & Çevresel Sürdürülebilirlik Başkanı Ramnath Vaidyanathan tarafından yazılmıştır.
Plastik tüketimi 2016’dan bu yana yüzde 40 arttı, ancak aynı zamanda plastik atık emisyonları da iki katına çıktı. Geri dönüştürülmüş plastiğin %65’inden fazlası mekanik geri dönüşüm yoluyla yalnızca yüksek kaliteli plastiktir. Diğer geri dönüşüm yöntemleri, altyapı, finansman ve az sayıda alıcı nedeniyle Hindistan’da henüz emekleme aşamasındadır. Geri dönüşümle ilgili tartışma, verimli geri dönüşümün darboğazlarıymış gibi sıklıkla teknoloji ve işleme altyapısına odaklanır. Bununla birlikte, mevcut altyapının çoğu ciddi şekilde yetersiz kullanılıyor ve yetersiz. Asıl zorluk, kaynaktan işlemeye kesintisiz ve şeffaf bir bağlantı oluşturmaktır. Kaynağında ayırmayı başaramazsanız ve atık çöplükte biterse, geri dönüştürülebilir plastiklerin geri kazanım verimliliklerini de kaybedebilirsiniz. Düşük değerli plastikler asla çöplüklerden alınmaz.
Plastik tüketimi 2016’dan bu yana yüzde 40 arttı, ancak aynı zamanda plastik atık emisyonları da iki katına çıktı. (Sahne)
Kaynak ayrımını zorunlu kılma (güçlü düzenleyici uygulama yoluyla), kaynak ve işleyiciler arasında verimli bağlantılar kurma, toplama ücretlerini uygulamaya koyma (ki bu oldukça tartışmalı ve politik bir konudur) ve geri dönüşüm ekosisteminin kapasitesini optimize etmek ve artırmak için stratejiler geliştirmek için acil bir ihtiyaç vardır. toplanan ve geri dönüştürülen plastik atık miktarı ve türü.
Yeni, katı Plastik Atık Yönetimi Kuralları 2022 (PWM), bu yönde kolda büyük bir dürtüdür. Marka sahipleri için mevcut %100 toplama ve geri dönüşüm gerekliliklerine ek olarak, artık ambalajlarda geri dönüştürülebilir plastik yüzdesi, ambalaj plastiğinin kalınlığının artırılması ve toplama verimliliğini artırmayı amaçlayan etiketleme yönergeleri için hedefler var. Ancak bu yeni politikaların başarısı, tüm ekosistemin geliştirilmesini gerektirmektedir.
Geri dönüşüm merkezleri belirli alanlarda yoğunlaşma eğilimindedir, bu nedenle yeterince kullanılmazlar ve tedarik zincirleri düzene girmez. İkincisi, plastik geri dönüşümüyle ilgili maliyetler yüksek ve atık üreticileri maliyetlerin bir kısmını karşılayana kadar sürdürülemez. Plastiğin geri dönüştürülmesiyle ilgili en büyük endişe, atıkları toplama ve ayırmanın yüksek maliyeti olmaya devam ediyor. Hanelerden, toplama noktalarından geri dönüştürülmüş malzemenin işlenmesine ve nihai dağıtımına kadar olan atık değer zinciri, dahil olan herkesin sorumluluk almasını gerektirir.
Godrej Group olarak biz, hane düzeyinde kaynak ayrımının en yoğun çabaya ihtiyaç duyduğumuz yer olduğunu gördük. Evsel atık ayırma davranışlarını değiştirmek, insanların ikinci doğası haline gelmeden önce üç yıla kadar sürekli ve artan iletişim gerektirebilir. Bir noktada, belediyeler de dijital izleme sistemleriyle izlenen (birkaç projemizde de uygulamış olduğumuz) ayrımcılık yapılmamasını cezalandırmayı düşünmek zorunda kalacak. Davranış değişikliğini teşvik edecek faaliyetlere ek olarak, insanların atık yönetimini elektrik, su veya gaz gibi diğer belediye hizmetleri gibi ele almalarını sağlamamız gerekiyor.
Atık değer zincirindeki her birimizin, Hindistan’da bir kavram olarak geri dönüşümün potansiyelini gerçekleştirmesini sağlamada önemli bir rolü var. Geri dönüşüm endüstrisinde yeniden düşünmenin birçok avantajı vardır. Topluluklarımız daha az atık depolama alanından faydalanacak, savunuculuk grupları sürdürülebilir atık yönetimi oluşturabilir, hükümet iş ve gelir yaratabilir ve insanlar atıkla ilgili işler açarak geçim kaynakları elde edebilir. Atıktan servet elde etmek boş bir hayal olmak zorunda değil, yatırım ve fırsat için gerçek bir durum.
Bu makale, Godrej Industries Limited & Associate Companies’in AVP & Çevresel Sürdürülebilirlik Başkanı Ramnath Vaidyanathan tarafından yazılmıştır.