Bu bilgilendirmenin amacı, gelişmiş ülkelerin resmi iklim şeffaflık raporlarında açıkladığı bilgilerden yararlanarak gelişmiş ülkelerin iklim performansına ışık tutmaktır. Bu bilgilere dayanarak, çalışma geçmiş performansın yanı sıra temel iklim hedeflerine ulaşma yönündeki hedefleri ve ilerlemeyi de değerlendiriyor.
İklim krizi
Çalışma, iklim şeffaflığı raporlarının gelişmiş ülkelerin iklim eylem(ler)ine ışık tutabilecek anlamlı bilgiler içerdiğini vurguluyor. Ancak şeffaflığın güveni güçlendirip güçlendirmeyeceği, sonuçta gelişmiş ülkelerin paralarını ağzına koyup koymadıklarına ve iddialı iklim koruma önlemlerini uygulayıp uygulamadıklarına bağlı.
2024 Bütçesinin tam kapsamı yalnızca HT'de bulunabilir. Şimdi keşfedin!
Küresel ısınmayı 1,5°C'nin altında tutmak için bir ölçüt olan küresel karbon bütçesinin geri kalanının 500 Gt CO2 civarında olduğu tahmin ediliyor. Mevcut küresel emisyon oranlarıyla bu miktar on yılın sonunda tükenecek (IPCC, 2021). Bu sınırlı karbon alanı göz önüne alındığında, bu kritik on yılda (2020-2030) emisyonların ciddi oranda azaltılması hayati önem taşıyor. Ancak tarihsel emisyonların yüzde 75'inden fazlasından sorumlu olan gelişmiş ülkeler (Busch, 2015) uygun bir hızda derin emisyon azaltımları yapıyor mu?
Gelişmiş ülkelerin azaltım çabaları, ekonomik ve sosyal kalkınma zorluklarının üstesinden gelmek ve yoksulluğu ortadan kaldırmak için yeterli karbon alanına ihtiyaç duyan, gelişmekte olan ülkelerin kullanabileceği sınırlı karbon bütçesi üzerinde doğrudan etkiye sahiptir. Ancak şaşırtıcı bir şekilde, gelişmiş ülkelerin taahhütleri ve kalan karbon bütçeleri açısından nasıl performans gösterdikleri konusunda çok az netlik var. Bu kısa versiyonda, sanayileşmiş ülkelerin emisyon yörüngelerini analiz ederek, 1990'dan 2050'ye kadar olan altmış yıllık tarihsel ve öngörülen emisyonları kapsayarak bu açığı kapatmayı amaçlıyoruz. Bu değerlendirme için gelişmiş ülkelerin Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi (UNFCCC) şeffaflık anlaşmaları kapsamında raporlarında resmi olarak açıkladığı veri setlerini kullandık.
Makaleye buradan ulaşabilirsiniz.
Bu makale Max van Deursen ve Sumit Prasad, CEEW tarafından yazılmıştır.
İklim krizi
Çalışma, iklim şeffaflığı raporlarının gelişmiş ülkelerin iklim eylem(ler)ine ışık tutabilecek anlamlı bilgiler içerdiğini vurguluyor. Ancak şeffaflığın güveni güçlendirip güçlendirmeyeceği, sonuçta gelişmiş ülkelerin paralarını ağzına koyup koymadıklarına ve iddialı iklim koruma önlemlerini uygulayıp uygulamadıklarına bağlı.
2024 Bütçesinin tam kapsamı yalnızca HT'de bulunabilir. Şimdi keşfedin!
Küresel ısınmayı 1,5°C'nin altında tutmak için bir ölçüt olan küresel karbon bütçesinin geri kalanının 500 Gt CO2 civarında olduğu tahmin ediliyor. Mevcut küresel emisyon oranlarıyla bu miktar on yılın sonunda tükenecek (IPCC, 2021). Bu sınırlı karbon alanı göz önüne alındığında, bu kritik on yılda (2020-2030) emisyonların ciddi oranda azaltılması hayati önem taşıyor. Ancak tarihsel emisyonların yüzde 75'inden fazlasından sorumlu olan gelişmiş ülkeler (Busch, 2015) uygun bir hızda derin emisyon azaltımları yapıyor mu?
Gelişmiş ülkelerin azaltım çabaları, ekonomik ve sosyal kalkınma zorluklarının üstesinden gelmek ve yoksulluğu ortadan kaldırmak için yeterli karbon alanına ihtiyaç duyan, gelişmekte olan ülkelerin kullanabileceği sınırlı karbon bütçesi üzerinde doğrudan etkiye sahiptir. Ancak şaşırtıcı bir şekilde, gelişmiş ülkelerin taahhütleri ve kalan karbon bütçeleri açısından nasıl performans gösterdikleri konusunda çok az netlik var. Bu kısa versiyonda, sanayileşmiş ülkelerin emisyon yörüngelerini analiz ederek, 1990'dan 2050'ye kadar olan altmış yıllık tarihsel ve öngörülen emisyonları kapsayarak bu açığı kapatmayı amaçlıyoruz. Bu değerlendirme için gelişmiş ülkelerin Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi (UNFCCC) şeffaflık anlaşmaları kapsamında raporlarında resmi olarak açıkladığı veri setlerini kullandık.
Makaleye buradan ulaşabilirsiniz.
Bu makale Max van Deursen ve Sumit Prasad, CEEW tarafından yazılmıştır.