Tamil Nadu Devlet Planlama Komisyonu yakın zamanda bir LGBTQIA+ politikası taslağı sundu. Taslakta, LGBTQIA+ bireylerin katılımını teşvik etmeye yönelik çeşitli siyasi tedbirlerin yanı sıra, cinsel ve toplumsal cinsiyet azınlıkları için bir devlet komisyonunun kurulması da tavsiye ediliyor. Komisyona, “Devletin kanun ve politikalarına uygun olarak kanun, plan ve programları oluşturmak, araştırmak ve uygulamak” üzere yasal bir yetki verilmesi öneriliyor. İçgüdüsel olarak yarı yargısal yetkilere sahip bir devlet komisyonu fikri umut verici görünüyor. Ancak daha yakından incelendiğinde, Hindistan'daki mevcut insan hakları komisyonlarının durumu göz önüne alındığında bu fikrin dikkatle ele alınması gerekiyor.
Azınlıklar (ADOBE STOCK)
Hindistan'daki insan hakları kurumlarının işleyişindeki temel rahatsızlık iyi bilinmekte ve sivil toplum kuruluşları tarafından geniş çapta belgelenmektedir. Ulusal İnsan Hakları Komisyonu'nun (NHRC) eski başkanı Yargıç HL Dattu, 2016 yılında kurumu “dişsiz kaplan” olarak tanımlamıştı. Yüksek Mahkeme, NHRC'nin Manipur'daki yargısız infaz vakalarına yanıt vermede başarısız olduğunu gözlemleyerek Yargıç Dattu'nun 2017 geçici kararındaki değerlendirmesini hatırlattı. “Dişsiz kaplan” ve “sessiz seyirci” gibi lakaplar öncelikle NHRC'ye karşı kullanılsa da, Hindistan'da Eyalet İnsan Hakları Komisyonlarının ve ulusal ve eyalet düzeyindeki 180'den fazla yasal insan hakları komisyonunun (genellikle NHRI olarak anılır) durumu şu şekildedir: daha da kötüsü.
Yalnızca HT Uygulamasından en son Hindistan Genel Seçim haberlerine özel erişim elde edin. Şimdi İndirin! Şimdi İndirin!
Küresel anlamda, UİHK'lere ilişkin söylem, esas olarak, her UİHK tarafından karşılanması gereken bir dizi asgari standardı belirleyen Paris İlkelerinin 1993 yılında BM Genel Kurulu tarafından kabul edilmesiyle başlamıştır. Paris İlkeleri, hükümetin kurumların çoğulcu ve çeşitli olmasını, geniş bir yetkiye sahip olmasını, bağımsızlığın yasal olarak garanti altına alınmasını, yeterli kaynakları ve duruşma yapma ve bağımsız olma gibi yetkileri kullanma becerisini sağlamasını zorunlu kılarak UİHK'lerin bağımsızlığını, etkinliğini ve performansını güvence altına alır. soruşturma.
1993 yılında hükümet, NHRC'nin kurulmasına yol açan İnsan Haklarını Koruma Yasası 1993'ü (PHRA, 1993) yürürlüğe koydu. Kanun aynı zamanda eyaletlere eyaletlerde UİHK kurma yetkisi de veriyor. PHRA 1993'e ek olarak Hindistan Parlamentosu, kadınlar, çocuklar, engelli kişiler, azınlıklar, Planlanmış Kastlar, Planlanmış Kast gibi belirli grupların insan haklarını korumak ve geliştirmek için ulusal ve eyalet düzeyinde kurumsal bir çerçeve sağlayan çeşitli yasalar çıkarmıştır. Kabileler, Safai Karmacharis. Genel olarak, 180'den fazla yasama organının benimsediği kurumsal çerçeve NHRC'ninkine benzer ve anayasa veya ilgili yasalar tarafından insan hakları ihlallerini araştırmak, devlet kurumlarını öngörülen standartlara uygunluğu sağlamak için denetlemek, yasama organına yasama organına tavsiyede bulunmak için yetkilendirilmiştir. önemli. şekillendirir, siyasi karar alma sürecine katılır ve araştırma yapar.
UİHK'lerin temel görevi insan hakları ihlallerine ilişkin şikayetleri bağımsız olarak araştırmaktır. Ancak sayısız araştırma, yeterli kaynak ve altyapı eksikliği, tavsiyelere uyulmaması ve sivil toplumla zayıf işbirliği nedeniyle UİHK'lerin görevlerini yerine getiremediğine işaret ediyor.
Yıllık raporlarında, NHRI'ler vakaları ele alma konusunda kusursuz bir geçmişe sahip olmakla övünürler. Daha yakından incelendiğinde, pek çok davanın esastan incelenmeden usuli gerekçelerle reddedildiği ortaya çıktı. Eyleme geçildiği durumlarda, UİHK'lerin tavsiyeleri bağlayıcı kabul ediliyor ve bu nedenle hükümetler tarafından göz ardı ediliyor. Bu bağlamda Madras Yüksek Mahkemesi 2021'de PHRA kapsamındaki Eyalet İnsan Hakları Komisyonlarının (SHRC'ler) tavsiyelerinin hükümet için bağlayıcı olduğuna karar verdi.
Personel sıkıntısı nedeniyle bağımlılık Hindistan'daki çoğu NHRI için büyük bir sorun olmaya devam ediyor. Hindistan Adalet Raporu 2022, 25 SHRC'deki personel pozisyonlarının %43'ünün boş olduğunu gösterdi. Düşük bütçe tahsisleri nedeniyle UİHK'lerin etkinliği tehlikeye girmiştir. Paris İlkelerine göre, UİHK'ler atamaların “sivil toplumun çoğulcu temsiline” uygun olarak yapılmasını sağlamalıdır. Aslında Hindistan'daki NHRI'lerde kadınların yalnızca %17'si atanıyor. Daha da kötüsü, NHRI'lerin kastı veya dini yapısı hakkında hiçbir veri yok.
NHRC'nin akreditasyonunun, NHRI'lerin Paris İlkelerine uyumunu inceleyen, Cenevre merkezli Birleşmiş Milletler'e bağlı bir kuruluş olan Küresel Ulusal İnsan Hakları Kurumları Birliği (GANHRI) tarafından son on yılda iki kez ertelenmesi şaşırtıcı değildir.
Tamil Nadu yeni bir UİHK kurmaya hazırlanırken, Paris İlkelerini hatırlamak ve mevcut UİHK'ların etkililiğini zayıflatan sistemik zorlukları ele almak öğreticidir. Bu Komisyonun önerilen görev alanının cinsel ve toplumsal cinsiyet azınlıklarıyla ilgili olduğu göz önüne alındığında, atama süreçlerinde çeşitliliğin sağlanması özellikle önemlidir. Aksi takdirde bu yeni NHRI de başka bir sembolik jest haline gelecektir.
Bu makale, Hindistan'daki NHRI'lerin etkinliğine odaklanan veri odaklı bir proje olan NHRI Tracker'ın kurucu ortakları Prashant Singh ve Meghna Sharma tarafından yazılmıştır.
Azınlıklar (ADOBE STOCK)
Hindistan'daki insan hakları kurumlarının işleyişindeki temel rahatsızlık iyi bilinmekte ve sivil toplum kuruluşları tarafından geniş çapta belgelenmektedir. Ulusal İnsan Hakları Komisyonu'nun (NHRC) eski başkanı Yargıç HL Dattu, 2016 yılında kurumu “dişsiz kaplan” olarak tanımlamıştı. Yüksek Mahkeme, NHRC'nin Manipur'daki yargısız infaz vakalarına yanıt vermede başarısız olduğunu gözlemleyerek Yargıç Dattu'nun 2017 geçici kararındaki değerlendirmesini hatırlattı. “Dişsiz kaplan” ve “sessiz seyirci” gibi lakaplar öncelikle NHRC'ye karşı kullanılsa da, Hindistan'da Eyalet İnsan Hakları Komisyonlarının ve ulusal ve eyalet düzeyindeki 180'den fazla yasal insan hakları komisyonunun (genellikle NHRI olarak anılır) durumu şu şekildedir: daha da kötüsü.
Yalnızca HT Uygulamasından en son Hindistan Genel Seçim haberlerine özel erişim elde edin. Şimdi İndirin! Şimdi İndirin!
Küresel anlamda, UİHK'lere ilişkin söylem, esas olarak, her UİHK tarafından karşılanması gereken bir dizi asgari standardı belirleyen Paris İlkelerinin 1993 yılında BM Genel Kurulu tarafından kabul edilmesiyle başlamıştır. Paris İlkeleri, hükümetin kurumların çoğulcu ve çeşitli olmasını, geniş bir yetkiye sahip olmasını, bağımsızlığın yasal olarak garanti altına alınmasını, yeterli kaynakları ve duruşma yapma ve bağımsız olma gibi yetkileri kullanma becerisini sağlamasını zorunlu kılarak UİHK'lerin bağımsızlığını, etkinliğini ve performansını güvence altına alır. soruşturma.
1993 yılında hükümet, NHRC'nin kurulmasına yol açan İnsan Haklarını Koruma Yasası 1993'ü (PHRA, 1993) yürürlüğe koydu. Kanun aynı zamanda eyaletlere eyaletlerde UİHK kurma yetkisi de veriyor. PHRA 1993'e ek olarak Hindistan Parlamentosu, kadınlar, çocuklar, engelli kişiler, azınlıklar, Planlanmış Kastlar, Planlanmış Kast gibi belirli grupların insan haklarını korumak ve geliştirmek için ulusal ve eyalet düzeyinde kurumsal bir çerçeve sağlayan çeşitli yasalar çıkarmıştır. Kabileler, Safai Karmacharis. Genel olarak, 180'den fazla yasama organının benimsediği kurumsal çerçeve NHRC'ninkine benzer ve anayasa veya ilgili yasalar tarafından insan hakları ihlallerini araştırmak, devlet kurumlarını öngörülen standartlara uygunluğu sağlamak için denetlemek, yasama organına yasama organına tavsiyede bulunmak için yetkilendirilmiştir. önemli. şekillendirir, siyasi karar alma sürecine katılır ve araştırma yapar.
UİHK'lerin temel görevi insan hakları ihlallerine ilişkin şikayetleri bağımsız olarak araştırmaktır. Ancak sayısız araştırma, yeterli kaynak ve altyapı eksikliği, tavsiyelere uyulmaması ve sivil toplumla zayıf işbirliği nedeniyle UİHK'lerin görevlerini yerine getiremediğine işaret ediyor.
Yıllık raporlarında, NHRI'ler vakaları ele alma konusunda kusursuz bir geçmişe sahip olmakla övünürler. Daha yakından incelendiğinde, pek çok davanın esastan incelenmeden usuli gerekçelerle reddedildiği ortaya çıktı. Eyleme geçildiği durumlarda, UİHK'lerin tavsiyeleri bağlayıcı kabul ediliyor ve bu nedenle hükümetler tarafından göz ardı ediliyor. Bu bağlamda Madras Yüksek Mahkemesi 2021'de PHRA kapsamındaki Eyalet İnsan Hakları Komisyonlarının (SHRC'ler) tavsiyelerinin hükümet için bağlayıcı olduğuna karar verdi.
Personel sıkıntısı nedeniyle bağımlılık Hindistan'daki çoğu NHRI için büyük bir sorun olmaya devam ediyor. Hindistan Adalet Raporu 2022, 25 SHRC'deki personel pozisyonlarının %43'ünün boş olduğunu gösterdi. Düşük bütçe tahsisleri nedeniyle UİHK'lerin etkinliği tehlikeye girmiştir. Paris İlkelerine göre, UİHK'ler atamaların “sivil toplumun çoğulcu temsiline” uygun olarak yapılmasını sağlamalıdır. Aslında Hindistan'daki NHRI'lerde kadınların yalnızca %17'si atanıyor. Daha da kötüsü, NHRI'lerin kastı veya dini yapısı hakkında hiçbir veri yok.
NHRC'nin akreditasyonunun, NHRI'lerin Paris İlkelerine uyumunu inceleyen, Cenevre merkezli Birleşmiş Milletler'e bağlı bir kuruluş olan Küresel Ulusal İnsan Hakları Kurumları Birliği (GANHRI) tarafından son on yılda iki kez ertelenmesi şaşırtıcı değildir.
Tamil Nadu yeni bir UİHK kurmaya hazırlanırken, Paris İlkelerini hatırlamak ve mevcut UİHK'ların etkililiğini zayıflatan sistemik zorlukları ele almak öğreticidir. Bu Komisyonun önerilen görev alanının cinsel ve toplumsal cinsiyet azınlıklarıyla ilgili olduğu göz önüne alındığında, atama süreçlerinde çeşitliliğin sağlanması özellikle önemlidir. Aksi takdirde bu yeni NHRI de başka bir sembolik jest haline gelecektir.
Bu makale, Hindistan'daki NHRI'lerin etkinliğine odaklanan veri odaklı bir proje olan NHRI Tracker'ın kurucu ortakları Prashant Singh ve Meghna Sharma tarafından yazılmıştır.