Pencap, son zamanlarda hasat sonrası anız yakma sorunu nedeniyle manşetlerde yer alıyor. Üçüncü bir mahsul döngüsü ile kalın kış sisinin birleşimi, bugün Hindistan’daki en büyük çevre ve sağlık sorunlarından birini yarattı. Konu siyasi boyuta da geldi. Bu sadece Parlamentodaki kritik tartışma noktalarından biri değildi, aynı zamanda Pencap Başbakanı, devletin anız yakma vakalarını 2022’ye kıyasla %50 oranında azaltacağını iddialı bir şekilde ilan ederek şimdi daha da fazla tehlikede.
anız yakmak
Ayrıca hükümet maalesef uygulaması zor ve etkisi çok az olan cezalar ve düzenlemeler getirmektedir. Bununla birlikte, tarımsal kalıntıların toplanıp yakıt olarak kullanılmak üzere biyokütleye dönüştürülmesine yönelik son zamanlarda gerçekleştirilen bir dizi proje, yalnızca bitki yakma sorununun değil, aynı zamanda tamamen yeni bir ekosistemin ve atıktan zenginliğe paralel bir ekonominin de muazzam bir potansiyelle yaratılabileceğini göstermiştir.
Harif pirinci hasadından sonra, kuzey kuşağı çiftçileri, yaklaşan rabi buğdayı ekim sezonuna hazırlanırken işleme süresini kısaltmak için geride kalan kalıntıyı yakar. Hindistan’da her yıl yaklaşık 5.000.000 kg anız üretiliyor. 1 kilo balya pirinç samanı ortalama olarak sadece ₹8. Baskı ve satış ekonomisi o kadar düşüktür ki, anızların dörtte birini hasattan hemen sonra yakmak daha ucuza gelir. Bu, birçok düzeyde sorunludur. Anız yakma, toprak verimliliği üzerindeki bariz ve ani etkilerinin yanı sıra havaya zararlı, zehirli gazlar ve parçacıklar salarak komşu bölgede hava kirliliğine ve kötü hava kalitesine yol açar. En önemlisi, en bariz değilse de, yanan anız, onu bir biyokütle yakıtı olarak sahip olduğu muazzam potansiyelden mahrum eder.
2015 yılında Ulusal Yeşil Mahkeme (NGT) Rajasthan, Uttar Pradesh, Haryana ve Punjab’da ekin kalıntılarının yakılmasını yasakladı. Mahsul kalıntılarını yakmak, 1981 tarihli Hava ve Kirlilik Kontrol Yasasına göre ceza gerektiren bir suçtur. Buna rağmen anız yakılmaya devam ediyor. Yalnızca Punjab’da her yıl 20 ton (MT) pirinç anızı üretiliyor ve bunun %80’i yakılıyor. Zaten düşük gelirle çalışan çiftçileri cezalandırmak çözüm değil.
Hükümet, çiftçilerin mahsul kalıntılarını yakmadan yönetmelerine ve işlemelerine yardımcı olan Pusa ayrıştırıcı ve Mutlu Tohumlayıcı gibi teknolojileri destekledi.
Ancak, bunlar ağırlıklı olarak yerinde yöntemlerdir. Ex situ ürün kalıntı yönetimi (CRM) yöntemlerine de girişmek pragmatik olacaktır. Burada da kurumsal sektör, ekin kalıntılarını daha sonraki işlemler için yakalamak ve tedarik etmek için hükümetle birlikte çalışabilir. Döngüsel ekonomi ilkelerine dayanan bu yaklaşım, yeniliği, endüstriyel büyümeyi ve potansiyel bir iş piyasasını teşvik ediyor.
Anızı yakmak yerine kompost, biyokömür veya endüstri için alternatif yakıtlar gibi ekonomik ve ekolojik açıdan değerli malzemelere dönüştürülebilir – olasılıklar sınırsızdır. Ancak çoğu çiftçi, anızı yeniden kullanmanın olanaklarından ve getirdiği ekonomik değerden habersizdir. Bu, hükümet ve topluluk gruplarının çiftçileri anızı yeniden kullanmaları için eğitmek ve eğitmek için çiftçilerle yakın bir şekilde çalışmasını gerektirir.
Tayland’da bir girişim, pirinç/buğday samanını gıda ambalajı için biyolojik olarak parçalanabilir kaplara, tabaklara ve kaselere dönüştürüyor. Hintli bir şirket, çiftçilerin yakmasını önlemek için anızları elyafa dönüştürüyor. Ekolojik ve ekonomik anlam ifade eden benzer girişimler ve çözümler teşvik edilmelidir.
Şu anda kullanımda olan biçerdöverler geride metrelerce saman bırakıyor ve bu samanlar yakılıyor. Metrelerce yükseklikte saman yığınları bırakmayan alternatif hasat yöntemlerinin test edilmesi önemlidir. Anızın yenilikçi kullanımı, çiftçilere ve devlete ekonomik faydalar sağlayabilir.
Godrej’de Kurumsal Sosyal Sorumluluğa liderlik eden ekiplerimiz, Ulusal Başkent Bölgesi’nde hava kirliliği üzerindeki olumsuz etkisiyle anız yakımını azaltmak amacıyla bir mahsul kalıntı yönetimi pilot projesi başlattı. Bu yıldan bu yana 15 köyde ve toplam 3.956 çiftçi ailede 2.549,68 hektar tarım arazisinde anız yakılmasının önüne geçildi. Tarım Bakanlığı, projenin ilçe ve blok düzeyinde uygulanmasında kilit bir oyuncu olarak ortaya çıkmıştır. Bu, çiftçilerin sürekli seferberliği ve taahhüdü sayesinde mümkün olmuştur ve doğru destekle çiftçilerin üzerlerine düşeni yapmaya hazır oldukları açıktır.
Bu makale, Godrej Industries Limited ve Associate Company’nin AVP’si ve Çevresel Sürdürülebilirlik Başkanı Ramnath Vaidyanathan tarafından yazılmıştır.
anız yakmak
Ayrıca hükümet maalesef uygulaması zor ve etkisi çok az olan cezalar ve düzenlemeler getirmektedir. Bununla birlikte, tarımsal kalıntıların toplanıp yakıt olarak kullanılmak üzere biyokütleye dönüştürülmesine yönelik son zamanlarda gerçekleştirilen bir dizi proje, yalnızca bitki yakma sorununun değil, aynı zamanda tamamen yeni bir ekosistemin ve atıktan zenginliğe paralel bir ekonominin de muazzam bir potansiyelle yaratılabileceğini göstermiştir.
Harif pirinci hasadından sonra, kuzey kuşağı çiftçileri, yaklaşan rabi buğdayı ekim sezonuna hazırlanırken işleme süresini kısaltmak için geride kalan kalıntıyı yakar. Hindistan’da her yıl yaklaşık 5.000.000 kg anız üretiliyor. 1 kilo balya pirinç samanı ortalama olarak sadece ₹8. Baskı ve satış ekonomisi o kadar düşüktür ki, anızların dörtte birini hasattan hemen sonra yakmak daha ucuza gelir. Bu, birçok düzeyde sorunludur. Anız yakma, toprak verimliliği üzerindeki bariz ve ani etkilerinin yanı sıra havaya zararlı, zehirli gazlar ve parçacıklar salarak komşu bölgede hava kirliliğine ve kötü hava kalitesine yol açar. En önemlisi, en bariz değilse de, yanan anız, onu bir biyokütle yakıtı olarak sahip olduğu muazzam potansiyelden mahrum eder.
2015 yılında Ulusal Yeşil Mahkeme (NGT) Rajasthan, Uttar Pradesh, Haryana ve Punjab’da ekin kalıntılarının yakılmasını yasakladı. Mahsul kalıntılarını yakmak, 1981 tarihli Hava ve Kirlilik Kontrol Yasasına göre ceza gerektiren bir suçtur. Buna rağmen anız yakılmaya devam ediyor. Yalnızca Punjab’da her yıl 20 ton (MT) pirinç anızı üretiliyor ve bunun %80’i yakılıyor. Zaten düşük gelirle çalışan çiftçileri cezalandırmak çözüm değil.
Hükümet, çiftçilerin mahsul kalıntılarını yakmadan yönetmelerine ve işlemelerine yardımcı olan Pusa ayrıştırıcı ve Mutlu Tohumlayıcı gibi teknolojileri destekledi.
Ancak, bunlar ağırlıklı olarak yerinde yöntemlerdir. Ex situ ürün kalıntı yönetimi (CRM) yöntemlerine de girişmek pragmatik olacaktır. Burada da kurumsal sektör, ekin kalıntılarını daha sonraki işlemler için yakalamak ve tedarik etmek için hükümetle birlikte çalışabilir. Döngüsel ekonomi ilkelerine dayanan bu yaklaşım, yeniliği, endüstriyel büyümeyi ve potansiyel bir iş piyasasını teşvik ediyor.
Anızı yakmak yerine kompost, biyokömür veya endüstri için alternatif yakıtlar gibi ekonomik ve ekolojik açıdan değerli malzemelere dönüştürülebilir – olasılıklar sınırsızdır. Ancak çoğu çiftçi, anızı yeniden kullanmanın olanaklarından ve getirdiği ekonomik değerden habersizdir. Bu, hükümet ve topluluk gruplarının çiftçileri anızı yeniden kullanmaları için eğitmek ve eğitmek için çiftçilerle yakın bir şekilde çalışmasını gerektirir.
Tayland’da bir girişim, pirinç/buğday samanını gıda ambalajı için biyolojik olarak parçalanabilir kaplara, tabaklara ve kaselere dönüştürüyor. Hintli bir şirket, çiftçilerin yakmasını önlemek için anızları elyafa dönüştürüyor. Ekolojik ve ekonomik anlam ifade eden benzer girişimler ve çözümler teşvik edilmelidir.
Şu anda kullanımda olan biçerdöverler geride metrelerce saman bırakıyor ve bu samanlar yakılıyor. Metrelerce yükseklikte saman yığınları bırakmayan alternatif hasat yöntemlerinin test edilmesi önemlidir. Anızın yenilikçi kullanımı, çiftçilere ve devlete ekonomik faydalar sağlayabilir.
Godrej’de Kurumsal Sosyal Sorumluluğa liderlik eden ekiplerimiz, Ulusal Başkent Bölgesi’nde hava kirliliği üzerindeki olumsuz etkisiyle anız yakımını azaltmak amacıyla bir mahsul kalıntı yönetimi pilot projesi başlattı. Bu yıldan bu yana 15 köyde ve toplam 3.956 çiftçi ailede 2.549,68 hektar tarım arazisinde anız yakılmasının önüne geçildi. Tarım Bakanlığı, projenin ilçe ve blok düzeyinde uygulanmasında kilit bir oyuncu olarak ortaya çıkmıştır. Bu, çiftçilerin sürekli seferberliği ve taahhüdü sayesinde mümkün olmuştur ve doğru destekle çiftçilerin üzerlerine düşeni yapmaya hazır oldukları açıktır.
Bu makale, Godrej Industries Limited ve Associate Company’nin AVP’si ve Çevresel Sürdürülebilirlik Başkanı Ramnath Vaidyanathan tarafından yazılmıştır.